Denormaliseer Eurocentrische aura-therapie

Heel gek, maar Selma Lemsaadi, hoofdredacteur van Heal Magazine (oplage: 850), heeft helemaal geen achtergrond in de psychologie. Maar, ze heeft wel eens een sauna bezocht en is een mensenmens, dus het opzetten van een tijdschrift over 'mentaal welzijn' was goedbeschouwd een logische stap. Ze stoorde zich er al langer aan dat het wellness-wezen zo koloniaal, homogeen en individualistisch is, vertelt ze aan OneWorld, en wil nu tegenwicht bieden aan de mainstream media (MSM), die er inderdaad een eurocentrisch potje van maakt. Vervelende vragen tijdens kerst omzeilen? Wat zwatel je nou NU.NL, in - pak 'm beet - Dr Congo vieren ze helemaal geen kerst (of wel, even opzoeken nog, red.). "Het heersende idee is," zegt ze, "als je je maar gewoon thuis opsluit met je selfcare-rituelen, gezichtsmaskers en matcha, dan komt het vanzelf goed. Ik word daar boos van. Want je kunt maskers smeren tot je een ons weegt, dat helpt niets als je vervolgens op straat te maken krijgt met uitsluiting of racisme." 

Kan iemand er nog een kwartje in gooien? Ja hoor, daar gaat ze weer. "Het is heus niet zo dat alle westerse helers per definitie slecht zijn, maar er is vaak sprake van een beperkte culturele blik. Dat is mijn drijfveer: een grote groep mensen voelt zich in gesprekken over heling niet gehoord, doordat een onderwerp als racisme niet aan bod komt."

Niet alle westerse helers zijn slecht, maar wel alle slechte helers zijn westers! 

"Veel mensen van kleur die op zoek zijn naar heling, worden geconfronteerd met dezelfde koloniale structuren die ze in hun dagelijks leven tegenkomen. Dan voert zo’n witte therapeut in een sjamanistisch gewaad een ritueel uit uit hún cultuur, zonder kennis van de culturele gevoeligheden."

Zo gaan die dingen

Hee dat is opvoedkundig gezien helemaal niet zo handig. De Universiteit van Amsterdam, die afgelopen jaar afwisselend dienst deed als anger room en oorlogsgebied, is zeer te spreken over de jongvolwassenen die de hele tijd zeiken over de hoogte van hun studieschuld, maar er niet voor terugdeinzen om voor 4,1 meloen pietermannen schade aan te richten aan het instituut waar ze onderwijs volgen. Ja we kunnen dit ook niet mooier maken dan het is: geweld, meer specifiek vandalisme, loont, dus sla in godsnaam iemand in elkaar, bestorm het lokale PostNL-punt, smijt ammoniak op de Albert Heijn-medewerker die steekproeven uitvoert bij de zelfscankassa. De UvA is ontzettend bij zichzelf te rade gegaan en is tot de conclusie gekomen dat ze doods- en doodsbang zijn het roerend eens zijn met de gemaskerde twintigers die allemaal dingen van ze eisen en achter elke spreekstoel een genocidegoeroe zien. Om strategische redenen is niet gekozen voor een helder statement maar voor een nieuw concept toetsingskader voor samenwerkingen, een bureaucratische gifgasaanval op banden met Israël en Israëlische instituties. Bestaande samenwerkingen worden herzien, toekomstige worden krieties getoetst. Een hartstikke overzichtelijke checklist die er met terugwerkende kracht voor zou zorgen dat alle verbanden met Israël eigenlijk meteen op die noodlottige ochtend van 7 oktober verbroken hadden moeten worden. Want ja, controversiële geopolitieke context hè, daar willen we natuurlijk zo min mogelijk mee te maken hebben.

Sneuste apenrots ter wereld

Grappig is dat toch. Iedereen gaat na verloop van tijd z'n werk belangrijker vinden dan het is, er sluipt hier en daar wat jargon in, dat gewichtig kan worden gebezigd. 

Kan je nagaan hoe dat bij tv is. Niemand weet dat beter dan journalist en schrijver Menno de Galan, want die gaat deze maand met pensioen na een lange carrière in Hilversum (bij oa Nova en Nieuwsuur). Eigenlijk raar dat De Galan niet bij de schrijvende pers is geëindigd, want zijn boeken zijn steevast goed geschreven en doorspekt met knappe journalistieke onthullingen. Bovendien slaagt hij er op de een of andere manier in mensen te spreken te krijgen die tegen anderen hun lippen stijf op elkaar houden, maar tegen hem helemaal leeglopen. Zo is er het geweldige In de ban van Fortuyn, over de opkomst van de LPF (onlangs heruitgegeven door Pluim), het geruchtmakende Ajax in crisis en het eigenlijk veel betere De nieuwe eeuw van Ajax. En nu op de valreep dus De apenrots, een studie naar de omgangsvormen en de werkcultuur bij Studio Sport, want die is nogal verstoord. Het programma blijkt een lange traditie van haantjesgedrag te hebben. De mensen die sportwedstrijden registreren, daar op tv iets over zeggen en naderhand wat oliedomme gevoelsvraagjes stellen, hebben gigantische ego's. Dat is op zich al verbazingwekkend voor de buitenstaander. Hoezo haantjesgedrag? Maar jullie zijn toch ontzettende sukkels?

Pijnlijk

Bert Huisjes is inmiddels weg bij WNL, maar de geest van Bert Huisjes krijg je er niet zomaar uit. Jarenlang dwong hij zijn omroep ertoe precies te doen wat VVD'ers wilden, en nu ja, VVD'ers zijn niet zo dol op Pieter Omtzigt, getuige hun vele lekken naar de T het afgelopen jaar. Het interview zojuist bij WNL Op Zondag is gisteren al opgenomen, dus er had in gemonteerd kunnen worden, en als het Dilan Yeşilgöz was geweest die zo tegenover Rick Nieman had gezeten was dat waarschijnlijk ook gebeurd, maar nu krijgen we dus de volledige minuut en bijbehorend ongemak te zien. Omtzigt blikt terug op coalitieonderhandelingen en, nu ja, dat was geen makkelijke periode voor 'm. Blijft natuurlijk staan: de man is een monument, een instituut, heeft in z'n uppie meer voor Nederland betekend dan deze hele VVD-fractie voor elkaar, maar is overduidelijk nog lang niet klaar om te reïntegreren, en dan drukken we ons voor deze ene keer eens heel voorzichtig uit. 

Hele interview hierr.

Update Pieter Omtzigt reageert.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige en het potsierlijke

Er zijn dit jaar veel verbazingwekkend debiele dingen gebeurd, maar weinig was zo verbazingwekkend debiel als het onderzoek dat IDFA naar Frits Barend startte, en de beschuldigingen waarmee dat gepaard ging. Als volgt: bij de feestelijke opening van het Amsterdamse documentaire festival begon een bezoeker ontzettend te loeien over het (inderdaad niet vrolijk stemmende) lot van de Gazanen. Naast de bezoeker zat niemand minder dan de 77-jarige goedzak des vaderlands Frits Barend. Die hoorde het allemaal even aan, en riep daarna wat terug ('Free the hostages', onder andere). Daarna probeerde de schreeuw-bezoeker (die overigens een UvA-docent blijkt, want natuurlijk) te vertrekken. Volgens de man zelf kreeg hij voor hij dit kan doen drie (!) vuistslagen van dhr Barend. Onwaarschijnlijk verhaal, dat ook nog eens volledig wordt ontkracht voor een verklaring van een getuige die GeenStijl inzag. IDFA zou het resultaat van het onderzoek afgelopen vrijdag wereldkundig maken, maar heeft dat op het moment van schrijven nog niet gedaan. Wel liet het in een reactie aan ons weten: "Er worden nog wat gesprekken gevoerd en daarna bepalen we wanneer en wat we hierover communiceren."

Nou, over gesprekken voeren gesproken. Dat gaan we ijs en weder dienende elke zondag doen in De GeenStijl Podcast. Open gesprekken met interessante mensen (en, als het tegenzit, zo nu en dan een gesloten gesprek met een volstrekt oninteressant sujet). De eerste aflevering vertoonde bij nader inzien wat technische mankementen, maar is met behulp van AI behoorlijk opgepoetst. Al doende leert men: we zijn potverdikkeme de NPO niet, moeten het doen zonder een paar dozijn technici. GeenStijl wordt gemaakt door twaalf handen, die alle hand- en spandiensten verrichten en helaas (nog) niet perfect zijn.

Volgende week zijn alle technische problemen gelukkig verholpen, en schuift het op twee na jongste Tweede Kamerlid uit de parlementaire geschiedenis aan.

Luisteren op Spotify hieronder, Apple Podcasts hierr

Rake: klappen

Arme voetbalsupporters. Waar ze zich ook begeven, er is altijd wel iets of iemand die ze provoceert, zoals bijvoorbeeld een wand van plexiglas. Gisteravond kukelde een ongetwijfeld zachtaardige Groningen-fan dwars door onderstaande, en kwam terecht op een vak waar jonge kinderen naar de wedstrijd keken. De scheidsrechter provoceerde de weerloze Groningen-aanhang door de wedstrijd daarna niet meteen te staken. In het nauw gedreven zagen zij zich daarna genoodzaakt alles wat los en vast zat op het veld of op aanhangers van Heracles te gooien. Die werden op hun beurt dus dubbel geprovoceerd: door vijandige fans die hun stadion sloopten, en door de aanstelling van Frank Paauw afgelopen mei, die nog steeds niet helemaal verwerkt is door alle betrokkenen.

Kortom: dit was vragen om problemen.

Afijn, rake tikken over en weer, wedstrijd uiteindelijk dus toch gestaakt (bij een 1-1 stand). Het is nu wachten op jammerige tweets over gemene stewards, opruiende politieagenten en draconische maatregelen. Geinige cocktail is dat toch altijd, clubliefde en slachtofferschap. Voor normalisatie, tegen je godverdomme gewoon een keertje normaal gedragen.

Of nu ja, net iets minder extreem

Er was eens een PvdA'er. Echt een vrome, stelde zijn hele leven in dienst van de publieke zaak. Een modelPvdA'er, zo u wilt. Een PvdA'er die ongetwijfeld graag had gezien dat de PvdA de verkiezingen had gewonnen, maar ja, soms is er iets net even belangrijker dan de eigen voorkeuren en oprispingen, zoals bijvoorbeeld bij landsbestuur, dat de merkwaardige neiging heeft samen te hangen met landsbelang. Afijn, die PvdA'er werd gebeld met de vraag of hij informateur wilde worden, want het bleek hartstikke lastig een coalitie te smeden van de combinatie VVD, NSC, BBB en, eh, NSDAP. Man slaagde er toch in, wat hem toch maar mooi een plekje in de interviewspecial van Volkskrant Magazine oplevert. Daar escaleert het: snel.

Die links hier

Je moet niet: vergeten waar je vandaan komt, maar dat is lastig voor Trouw, want lezers van Trouw willen de hele dag Christus, maar redacteuren van Trouw zijn de hele dag zo geil als boter. Tot verwarring van lezers, die natuurlijk ook de hele dag zo geil als boter zijn, maar zich hebben aangeleerd dat met de moed der wanhoop te onderdrukken. Grote consternatie over dit stuk, met daarin bovenstaand schilderij:

"Heb ik nou de Trouw in handen of een pornoblaadje? Wat een foto van twee parende mensen. Ik heb een paar keer moeten kijken. Dat het christelijke van uw krant weinig voorstelt is mij en anderen bekend, maar dit slaat alles. En eigenlijk heeft dit nog niet eens zozeer te maken met het christelijke, maar wel met goede smaak."

Zin in rukken nu.

Voel je alsjeblieft niet verplicht

Overspannen witte dakduif Nicolien van Vroonhoven gaat al heel wat jaartjes mee, 53 om precies te zijn, maar zo'n steile leercurve heeft ze niet eerder meegemaakt. Gelukkig ziet ze nog genoeg verbeterpunten. Nicolien van Vroonhoven vindt dat haar partij er nu, godverdomme, per direct, met onmiddellijke ingang, iets losser in moet gaan zitten. Gewoon, minder gespannen zijn. Nicolien van Vroonhoven moet meer gaan geven en nemen, zegt Nicolien van Vroonhoven, die vindt dat Nicolien van Vroonhoven best wat meer de gunfactor verdient. Andere partijen zouden ook eens in Nicolien van Vroonhoven moeten investeren, Nicolien van Vroonhoven is immers heus niet te beroerd om dat in hen te doen. Zo heeft Nicolien van Vroonhoven een historisch slechte verstandhouding met Dilan Yesilgöz, maar ze is van plan haar voor kerst nog te bellen voor een kop koffie, vertelt ze aan Dilan Yesilgöz NRC Handelsblad. Nicolien van Vroonhoven vindt dat belangrijk, gewoon, even één op één. De menselijke maat. Nicolien van Vroonhoven wordt helemaal knettergek van die malloot van een Wilders, maar ja, daar kan zij niets aan doen hè, daar hebben JULLIE op gestemd. Och och och wat roept die man veel. Nicolien van Vroonhoven gaat zich pas zorgen maken als dat zich allemaal gaat doorvertalen naar beleid. Nicolien van Vroonhoven is deze coalitie ingestapt om dit te voorkomen. Nicolien van Vroonhoven is ook helemaal geen tassendrager. Dat ze voor, na en tijdens coalitieoverleggen met Pieter Omtzigt belt, is juist om te voorkomen dat NSC de Pieter-partij wordt. Hoor eens, er gebeurt zo verschrikkelijk veel om Nicolien van Vroonhoven heen. Het gaat er soms ruig aan toe in omgangsvormen, taalgebruik. Dat is Nicolien van Vroonhoven niet gewend. Nicolien van Vroonhoven heeft een digitale fractievergadering bijeengeroepen. Dat was een mooi gesprek, eigenlijk vond iedereen het verschrikkelijk om met de PVV samen te werken. Gatver-gatver-gatver wat een nare mensen zijn dat zeg. Let wel: Nicolien van Vroonhoven vindt het belangrijk om daar geen conclusies aan te verbinden. Je moet NSC zien als een bus, iedereen die uit wil stappen mag dat doen, maar die bus moet door. Ze haat de eindbestemming, de route en de chauffeur, maar een bus is nu eenmaal een bus, en NSC is dus een bus. Daarnaast is NSC een ideeënmachine, maar wel eentje die hapert. Er zitten dus allemaal ideeën in de pijplijn waar verder niemand van weet, het wordt nu tijd dat Nicolien van Vroonhoven die gaat uitspugen, vindt Nicolien van Vroonhoven, die nog zoekt naar een geschikte gelegenheid - misschien een interview in NRC?

Morele ambitie

Hoe kan lineaire televisie nou overleven in een tijd waarin mensen als ze iets willen weten over een ander land gewoon YouTube aanslingeren en een Engels-ondertitelde documentaire uit dat andere land opzoeken? Juist ja, door Nederlandse verslaggevers, cameramensen en redacteuren naar dat andere land te sturen om grofweg dezelfde documentaire te laten maken, maar dan Nederlands ondertiteld en gevoiceoverd. Het is toch allemaal net een tikje spannender als een vagelijk bekende BN'er (kom, hoe heet die ene kale ook alweer, lijkt een beetje op Sid Lukkassen, zijn vader kon aardig schrijven) door het beeld stiefelt. De VPRO stopt na 22 jaar met Tegenlicht, het programma dat zich het afgelopen decennium toespitste op de vertaalslag van tamelijk zouteloze Correspondent-stukken naar eveneens zouteloze tv. Op zich zonde want onder de doelgroep millennials die doen alsof ze De Correspondent lezen is Tegenlicht hartstikke populair, en zoveel titels die überhaupt een eigen achterban hebben zijn er in het huidige medialandschap niet. Maar ja, koehandel hè, hoofdredacteur Sarah Sylbing heeft dit nou eenmaal afgetikt bij de NPO, ze krijgt er buitenlandjournalistiek en geopolitieke duiding voor terug. Bij het Bayern München van Hilversum is Nederland al langer verworden tot een obstakel, een loden last die altijd maar moet worden meegezeuld, weg ermee. Van die echt vervelende journalistieke uitzoekdingen, dat loeisaaie gepriegel, ons niet bellen, brrrrr, heeft iemand de nieuwe Rutger Bregman al gelezen? 

Claire Martens, kom er maar in.